به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

ترکیه و کره جنوبی چگونه صنعت ایران را جا گذاشتند؟ / جای خالی «استراتژی توسعه صنعتی» در اقتصاد ایران

تاریخ انتشار: ۳ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۸۰۰۴۴

صنعت کره جنوبی در حال حاضر به ارزش افزوده حدود ۶۰۰ میلیارد دلاری رسیده که باوجود منابع نفت و گاز و معدنی غنی و جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشورمان نسبت به کره ۵۰ میلیون نفری، عقب‌ماندگی فاحشی نسبت به این کشور داریم.

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو؛ به طور کلی حضور چشمگیر تولیدکنندگان و پیشران‌های اقتصادی، می‌تواند به رشد توسعه یک کشور و افزایش اشتغال و بهره وری کمک کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این درحالی است که در ایران طی سال‌های اخیر به تولید آنطور که باید توجه نشده است و نگاه هزینه‌ای به آن باعث عقب ماندگی صنعت کشور ما نسبت به کشور‌های دیگر شد.

ریسک‌های زیاد فعالیت‌های مولد
صرفه اقتصادی بالا فعالیت‌های غیرمولد در ایران باعث شده تا کمتر فعال اقتصادی نیم نگاهی به حضور در صنعت داشته باشد، چراکه وجود ریسک‌های فراوان در اقتصاد مولد همچون نبود یک استراتژی صنعتی بلندمدت، مالیات، عدم پرداخت تسهیلات مناسب به صنعتگران و افزایش روزانه قیمت مواد اولیه و تورم، پایدار نبودن قوانین صنعت، عواملی هستند که تولید را در کشور پرهزینه کرده‌اند.

شروع همزمان جریان صنعتی شدن ایران و ترکیه
اما با تماشای تجربه رشد دنیا در صنعت، شاید این سوال پیش بیاید که کشور‌های دیگر چه کاری انجام دادند که ما از آن غافل شده‌ایم؟ جالب است بدانید ایران و ترکیه در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی جریان صنعتی شدن را همزمان باهم شروع کردند اما در حاشیه بودن صنعت، توجه به بازار‌های غیرمولد و عدم پیگیری راهبرد‌های توسعه صنعت در ایران در مقایسه با وجود عزم نظام اجرایی در ترکیه برای پیگیری راهبرد‌های توسعه در سطح بسیار عالی، موجب شد تا رشد صنعتی در ایران در سطحی پایین‌تر از این کشور تحقق یابد و نکته قابل توجه این بود که ترکیه رویکرد خود از رژیم تجارت حمایتی به اقتصاد صادرات محور تغییر داد.

حمایت از پیشران‌های اقتصادی
اولین سند سیاست صنعتی ترکیه در سال ۲۰۰۳ تدوین شد که براساس آن تمام امکانات کشور در جهت حمایت از پیشران‌های اقتصادی و تاکید بر تولید و صادرات محصولات با فناوری و ارزش افزوده بالا بوده است که پیاده سازی این راهبرد موجب شد تا ارزش افزوده صنایع به قیمت ساخت از حدود ۸۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۳ به حدود ۲۰۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ افزایش یابد که ۲.۸ برابر ایران بوده است.

ارزش افزوده ۶۰۰ میلیارد دلاری کره جنوبی در صنعت
کره جنوبی نیز همانند ترکیه، توسعه صنعتی خود را با ایران آغاز کرد. ارزش افزوده صنعتی ایران در سال ۲۰۱۲ ایران به بالاترین رقم خود یعنی ۸۰.۶۷ میلیارد دلار از سال ۱۹۶۰ تا به امروز رسید و پس از آن مجددا روند نزولی خود را آغاز کرد اما صنعت کره جنوبی در حال حاضر به ارزش افزوده حدود ۶۰۰ میلیارد دلاری رسیده که باوجود منابع نفت و گاز و معدنی غنی و جمعیت ۸۵ میلیونی ایران نسبت به کره ۵۰ میلیون نفری، عقب ماندگی فاحشی نسبت به این کشور داریم.
کره جنوبی درحال حاضر جزو ۲۰ کشور قدرتمند اقتصادی جهان است اما چه مسئله‌ای باعث بالارفتن تراز تولید کره جنوبی نسبت به ایران شد؟ یکی از مهم‌ترین مولفه‌های افزایش قدرت صنعتی کشور، تدوین یک استراتژی صنعتی بود که دولتمردان ایران همچنان از این موضوع غافل هستند.

کره جنوبی با الگوبرداری از تجربه ژاپن به تاسیس شرکت‌های بزرگ و پیشران‌های اقتصادی روی آورد و سعی کرد به الگو‌های ساخت داخل عمق ببخشد. این کشور حرکت به سوی صنایع بزرگ و پیشران را ادامه داد و سپس به توسعه صنایع با فناوری برتر پرداخت و از مرحله ساخت و طراحی عبور کرد و به مرحله خلق برند رسید.

اطلاعات درستی از میزان تولید و تقاضا نداریم
در همین راستا و با توجه به مطالب مطرح شده، محمدرضا یزدی زاده؛ کارشناس اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری دانشجو با اشاره به چالش‌های صنعت ایران و نبود قوانین پایدار در این حوزه گفت:، چون اطلاعات درستی از بازار و میزان تولید و تقاضا نداریم، نمی‌توانیم برنامه ریزی دقیقی داشته باشیم و به همین دلیل هم با شوک‌هایی که به بازار می‌دهیم، سعی می‌کنیم مشکل را برطرف کنیم.

تغییر ناگهانی قوانین؛ بلای جان تولید
وی ادامه داد یعنی یکدفعه با قطع صادرات جنس به بندر رسیده است و در گمرک درحال صادر شدن است که ناگهان جلوی ادامه کار را می‌گیریم که باعث نابودی بازار‌های صادراتی ما می‌شود. موضوع ممنوع شدن صادرات باید حذف شود.

هنوز استراتژی صنعتی نداریم
یزدی زاده با اشاره به تجربه کشور کره جنوبی در صنعت ادامه داد: مهم‌ترین مسئله‌ای که باعث عقب افتادگی ما در صنعت شده است، نبود استراتژی صنعتی کشور است. بزرگ‌ترین برنامه ما، برنامه‌های ۵ ساله است که به خاطر سیستم طراحی اشتباهی که دارند، سناریوی مختلفی را در نظر نمی‌گیرند و بنابراین اجرا ندارند و همه آن‌ها قبل از آغاز مرده اند. همین استراتژی در کشور ما سبب شد تا فعالیت‌های غیرمولد را با سود چندین برابر فعالیت‌های تولیدی برای بخش خصوصی تعریف کنید و طبیعتا کمتر کسی به دنبال تولید می‌رود.

وی در پایان اظهار کرد: باید مالیات‌های سنگینی برای فعالیت‌های غیرمولد وضع شود تا فعال اقتصادی به سمت فعالیت مولد بیاید. بزرگ‌ترین عامل حمایت از فعالیت‌های مولد، تهدید فعالیت‌های جایگزین برای سرمایه هاست.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: پیشران اقتصادی تولید صنعت پیشران های اقتصادی استراتژی صنعتی کره جنوبی ارزش افزوده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۸۰۰۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قرن بیست و یکم قرن گردشگری

صدای ایران/حميد سعادتی-بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، صنعت گردشگری در حال تبدیل شدن به بزرگترین و پرسودترین صنعت در سطح جهان است. در حال حاضر، 11٪ به تولید ناخالص داخلی (GDP)، 10٪ در اشتغال، 5٪ به صادرات، و 5٪به سرمایه گذاری جهانی کمک می کند.

رشد سریع صنعت گردشگری بسیاری از کارشناسان را بر آن داشته است تا قرن بیست و یکم را قرن گردشگری بدانند.

از منظر اقتصادی، گردشگری بین المللی درآمد قابل توجهی برای کشورها ایجاد می کند. توسعه گردشگری نقش مهمی در تشویق سرمایه گذاری زیرساختی، تامین درآمد دولت و ایجاد فرصت های شغلی مستقیم و غیرمستقیم در سراسر جهان ایفا می کند.

کشورهای پیشرفته و توسعه یافته اکنون اهمیت اقتصادی گردشگری را درک می کنند. آنها به دلیل هزینه های اولیه ای که گردشگران برای خدمات مصرفی انجام می دهند، آن را یک منبع مالی می دانند. در نهایت این امر به رشد و توسعه اقتصادی کمک می کند.

با این حال، برای کشورهای در حال توسعه، توسعه گردشگری می تواند چالش هایی مانند نرخ بالای بیکاری، محدودیت منابع ارزی و اتکای بیش از حد به یک بخش اقتصادی را نیز به همراه داشته باشد.

اهمیت گردشگری از نظر تولید و اشتغال همواره مورد تاکید بوده است. در سطح جهانی، گردشگری 70% صادرات و30%صادرات خدمات را به خود اختصاص داده است. علاوه بر این، 10٪ به تولید ناخالص داخلی جهان (GDP) کمک می کند.

توسعه گردشگری منجر به رشد اقتصادی و اشتغال در مناطق مقصد می شود. همانطور که گردشگران تقاضای نهایی خود را برای محصولات افزایش می دهند، هم بخش های مرتبط با گردشگری و هم بخش های غیر گردشگری تولید را گسترش می دهند. در نتیجه رشد اقتصادی رخ می دهد و تقاضا برای نیروی کار نیز افزایش می یابد. رشد اقتصادی ناشی از ایجاد اشتغال به کاهش فقر و بهبود توزیع درآمد در جوامع کمک می کند.

شایان ذکر است که از هر ده شغل در سراسر جهان، یک شغل مربوط به گردشگری است. توسعه گردشگری به طور قابل توجهی بر تنوع اقتصادی تأثیر می گذارد و به دستیابی به اهداف اقتصادی در کشورها کمک می کند.

به طور خلاصه، گردشگری یک صنعت بزرگ جهانی است که درآمد قابل توجهی را برای کشورها به ارمغان می آورد. به عنوان یک محرک اقتصادی حیاتی عمل می کند، تنوع در فعالیت های اقتصادی را تقویت می کند و بستر مناسبی را برای دستیابی به اهداف اقتصادی فراهم می کند.